SELAMAT JALAN IBU KEDUA

Pertama, saya sangat bersyukur bahagia telah mengenal beliau bahkan sejak masih kecil. Bersyukur berada di bawah bimbingan dan pengasuhan beliau saat usia belia.

Terlebih, bersyukur bisa membersamai beliau tatkala sakit yang bertahun-tahun lamanya beliau rasakan, di beberapa bulan ini semakin menjadi.

Masih jelas teringat wajah sehat segar beliau, juga wajah sakit lemah beliau. 
Masih jelas teringat saat2 bersama beliau sejak membuka mata awali hari hingga menjelang akhiri hari di malam sunyi.

Masih jelas teringat tentang kursi roda, perban, jarum suntik, obat2an dan semua yg terkait sakit dan penyembuhannya.

Kini, semua itu telah menjadi kenangan. Di awal pagi, keheningan sisa kesedihan semalam masih terasa kuat.

Kini, semua tentang beliau telah berganti. Berganti ke alam lain.

Kini, beliau telah tiada. Allah telah memanggil beliau. Tadi malam, setelah terakhir di siang hari saya menerobos memasuki ICU yg dijaga ketat dan mendapati beliau memang lebih tak berdaya. Tak ada kata yg terucap, beliau hanya diam memandang. Hampa.

Ibu Hj. Aslikah. Yang sangat peduli, tegas, diaiplin dan penyanyang. Kenangan bersama beliau masih melekat. Pun nasehat2 beliau masih jelas terukir di hati sbg pegangan utk menguatkan langkah diri.

Ibu kedua itu, semoga khusnul khotimah si sisi-Nya. Surga sebaik-baik tempat untuk beliau. Maghfiroh-Nya sebaik-baik karunia yg jauhkan dr neraka-Nya.

Inna lillahi wa inna ilaihi rooji'uun..
Li kully syai-in ajal.
All will end.
Kematian pasti menjemput dengan banyak caranya, lewat banyak pintu.

Allahummaghfirlahaa, warhamhaa, wa'fu 'anhaa...
Mohon bentangkan jalan ke surga dan cinta hakiki-Mu yaa Rabb...

Aamiin...

Jombang, 18 Maret 2016

~ Qurani